Waldemar Grzesik

W Zakładzie Konserwacji  Malarstwa i Rzeźby Polichromowanej pracował od 1975 roku. Prowadził Atelier Fotograficzne, zajmował się cyfrową obróbką i archiwizacją dokumentacji fotograficznej prac konserwatorskich realizowanych w ramach dydaktyki, sprawując opiekę nad studentami i dzieląc się z nimi swą wiedzą i niezwykłym doświadczeniem. Opracowywał do druku materiały wystawiennicze i promocyjne Zakładu. Był wybitnym specjalistą w dziedzinie dokumentacyjnej fotografii dzieł sztuki oraz technicznej fotografii pomagającej ocenić budowę i stan zachowania obrazów, a także dokumentującej przebieg prac konserwatorskich i restauratorskich. Był twórcą setek fotografii dokumentacyjnych i artystycznych, a przede wszystkim wspaniałym i niezawodnym kolegą.

Waldek był człowiekiem o wielkiej wrażliwości, która znalazła swój wyraz w jego pozazawodowej pasji, jaką było tworzenie filmów krótkometrażowych – zarówno dokumentalnych jak i fabularnych. Był ich reżyserem, operatorem i producentem.

Jego twórczość, zwłaszcza krótkie filmy fabularne oparte na opowiadaniach Marka Hłaski, została zauważona na licznych krajowych i zagranicznych festiwalach filmowych. ”Brat czeka na końcu drogi” (2005) nagrodzony został m.in. srebrnym medalem na światowym festiwalu filmów niezależnych UNICA w Korei Południowej, a „Najświętsze słowa naszego  życia” (2007) uzyskał m.in. Nagrodę dla najlepszego filmu  fabularnego Repefene 2007 – 6. Rybnickich Prezentacji Filmu Niezależnego. Został także doceniony przez Polski Instytut Sztuki Filmowej, który  nagrodził go w 2008 roku za promocję polskiej sztuki filmowej za granicą. W 2010 roku zrealizował dokumentalny film na temat historii i pracy Szpitala Miejskiego w Toruniu, z okazji jubileuszu stulecia tej placówki.

W 2014 roku premierę miał krótkometrażowy film dokumentalny jego autorstwa: „Stać i malować bez końca”, poświęcony twórczości toruńskiego artysty Tadeusza Gapińskiego.

Zmarł 16. sierpnia 2015, po długiej walce z wyniszczającą chorobą.

Będzie go nam bardzo brakowało.